Solejka, znana również jako soliter, to specyficzna konstrukcja architektoniczna, charakteryzująca się wysokim, pojedynczym budynkiem mieszkalnym, zazwyczaj wznoszącym się na tle niskiej zabudowy miejskiej. Termin ten często używany jest w Polsce, szczególnie odnosząc się do dużych osiedli mieszkaniowych z dominującymi wieżowcami.
Typowy soliter to zazwyczaj budowla wielopiętrowa, czasem sięgająca nawet kilkudziesięciu pięter, wyróżniająca się swoją wysokością i samotnością w przestrzeni miejskiej. W wielu przypadkach, solejki stanowią charakterystyczny element krajobrazu miejskiego, szczególnie w obszarach z dużą gęstością zaludnienia, gdzie wysokość budynków jest koniecznością ze względu na ograniczoną dostępną przestrzeń.
Choć solejki są często krytykowane za monotonny wygląd i brak zróżnicowania urbanistycznego, są również cenione za efektywne wykorzystanie powierzchni gruntowej oraz za zapewnienie dużego wskaźnika gęstości zaludnienia w obszarach miejskich, co może być korzystne z punktu widzenia zrównoważonego rozwoju miast.